สามเรื่องสุดตีนในรอบสัปดาห์...
สุดทีนเรื่องที่หนึ่ง... ถูกล็อตเตอรี่ห้าวันติด แต่ถูกตังค์แค่วันเดียว ก็คืองี้ค่ะที่นี่มันจะมีล็อตโต้แบบทายวันจากหนึ่งถึงสามสิบเอ็ด เดือนมกราถึงธันวา ปีศูนย์ๆถึงเก้าๆ แล้วก็ราศีสิบสองราศีให้เลือก อีฟิลิปส์เป็นคนชักนำเราเข้าสู่วงการค่ะ ค่าแทงก็ครั้งละหนึ่งเหรียญ ถ้าถูกหนึ่งในสี่จะได้เล่นล็อตโต้ฟรี สองในสี่ได้สิบเหรียญ สามในสี่ได้ห้าร้อยเหรียญ ถุกมันทุกตัวได้สองหมื่นห้าคุ้มค่าแก่การลงทุน ชั้นก็พกโชคอันน้อยนิดถูกมันวันละตัวทู้กกกกวันค่ะ จนกระทั่งเมื่อวันก่อนถูกสองตัว ได้มาสิบเหรียญ...หมดไปทันทีสี่เหรียญเพื่อแลกแดรี่ควีนหนึ่งถ้วย ตั้งใจว่าจะไม่เล่นอีกเป็นเวลาสามเดือนให้โชคขนาดมินิได้ไปเคาะประตูบ้านคนอื่นบ้าง...เอ่อ เพื่อนคนไหนสนใจจะแทงดิชั้นรับแทงนะคะแต่ขอชักแค่ยี่สิบเปอร์เซนต์เท่านั้นค่า
สุดทีนเรื่องที่สอง...ถูกบอกเลิกทางเอ็มเอสเอ็นจากเพื่อนคนหนึ่งด้วยสาเหตุที่เราสนิทกับเพื่อนอีกคนหนึ่งมากกว่า ไม่ได้เสียใจค่าที่ถูกบอกเลิก แต่รู้สึกเสียเกียรติประวัตินางงามเขตคลองสานเล็กน้อย เมิงนะเมิ้ง มาชิงบอกก่อนกรูได้ยังง้ายย ไอ้คำพูดสวยเก๋ที่เตรียมมาทุกวันเพื่อจะบอกมันว่าเราเป็นแค่เพื่อนกันเถอะเพราะชั้นนะมีแควนเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้น(ตัวหญ่ายยยด้วยกาโดยเฉพาะส่วนกลางลำตัว อิอิ) ตอนเค้าบอกก็อึ้งๆค่ะยังจับต้นชนปลายไม่ถูก เพราะนึกว่าเค้าเข้าใจว่าเราเป็นเพื่อนกันเนื่องจากบอกไปตั้งหลายครั้งแล้วว่าเราเป็นเพื่อนกันนะเพราะสี่ห้องหัวใจนี้มีคนจองแล้นนน(อนุญาติให้อ้วกค่ะ เพราะคนเขียนเองก็อ้วกไปสามรอบแล้ว) อยากจะถามเค้าเหมือนกันว่าเราเป็นอะจุ๊อะจิ๊กันตอนไหน แต่พี่เค้ากะลังอินค่า ใส่มาเป็นชุดเลยยอมให้เค้าระบายมาละกันเพราะคนที่ถูกรักยังไงก็เจ็บน้อยกว่า เล่าให้เจ๊ยิ้มฟัง เจ๊ยิ้มประณามมาว่าเป็นกุหน่อยไม่ด๊ายยยยย จะโทรกลับไปด่าเดี๋ยวนั้น แต่คิดไปคิดมาจบไปแบบนี้ก็ดีเหมือนกันเค้ามาเองแล้วเค้าก็ไปเองแซ้ดนิโหน่ยที่เสียเพื่อนที่เคยดีๆไปหนึ่งคน แต่อย่างน้อยก็โล่งใจค่าที่ไม่ต้องเป็นคนพูดเพราะชั้นพบว่าการปฏิเสธคนที่เคยดีต่อกันมันยากส์กว่าโดนปฎิเสธซะเอง...
สุดทีนเรื่องที่สาม...ถูกแอบปิ๊งโดยเขียดแก่ จำได้มั้ยค้าว่าใคร ก็อีคนจีนที่มันชี้หน้าด่าชั้นในห้องแล็บแล้วเจอชั้นฉะกลับไม่เลี้ยงน่านละค่า อีตานี่เป็นเพื่อนร่วมหอเอลิซ่า เย็นวันนึงเอลิซ่าก็โทรมาหาป้าทำน้ำเสียงมีพิรุธ ซักพักป้าก็บอกว่ามีเรื่องอยากจะบอกแต่ไม่รู้จะบอกดีมั้ยคิดมาหลายวันแล้ว แอบถามป้านิดหน่อยว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกะใคร ถ้าเกียวกับตัวป้าเอลิซ่าเองอาจจะดีมากกว่าที่ไม่รู้ ป้าเค้าบอกเกี่ยวกะเราถามป้าว่าเรื่องอะไร ป้าทำอ้ำอึ้งงึมงัมพรึมพรำว่าจะบอกดีมั้ย บอกป้ากลับไปว่าตัดสินใจได้แล้วค่อยมาบอก (แต่ในใจคิดว่าแล้วเมิงจาเกริ่นทำแมวอะไรคะ) ซักพักป้าเค้าก็ให้เราสัญญาว่าจะไม่บอกใคร แล้วเค้าก็เล่าว่าอีเขียดมาถามเค้าทุกวันเกี่ยวกับเรา ถามว่าแฟนเราอยู่ไหน เราจะจบปีไหน ทั้งๆที่ลุงเค้ามีเมียแล้วลูกอีกหนึ่ง แรกๆป้าก็ไม่เฉลียวใจรู้เรื่องอะไรเป็นเล่าโม้ดดดดดด หลังๆชักเอะใจมั้งเลยถามไปบ้างว่าทำไม อีเขียดนี่เลยบอกชั้นก็ว่างเค้าก็ว่างชั้นจะลองดูชั้นชอบเค้า โอ้โห !!!! มั่นใจในตัวเองโคตรๆค่ะ เมิงหล่อมากค่ะ คิดได้ยังไงเหรอว่าชั้นจะยอมไปปีนต้นงิ้วเพราะเสน่ห์เขียด อันนี้ก็เล่าให้เจ๊ยิ้มฟังค่ะ เจ๊ยิ้มทำเสียงขนพองสยองเกล้าจากเขียดเลยกลายเป็นแย้ เจ๊ยิ้มบอกว่ากุมีน้องเขยเป็นเวียดแล้วหนึงถ้าเมิงเอาอีจีนนี่นะเมิงไม่ต้องมาเหยียบหมู่บ้านกุ เด็ดเดี่ยวมากค่ะคุณพี่ แต่คุณพี่ไม่ต้องห่วงนะคะถ้ามันไม่ซัดน้ำมันพรายคุณน้องสามตุ่มรับรองค่ะว่าคุณน้องไม่มึนแน่ๆ...
ตบท้ายอาทิตย์นี้ด้วยมวลหมู่ดอกไม้และพืชผักจากระเบียงบ้านอิชั้นเองค่าเริ่มกันต้นแรกที่คุณยายพริก ที่เรียกคุณยาย เพราะสังเกตดูว่าใบคุณยายเค้าจะเริ่มเหลืองเม็ดก็เหลื้อน้อยเดียว ตอนที่รู้แรกๆร้อนใจมาก น้ำครบ ปุ๋ยครบ ความร้อนกำลังดีแล้วเรื่องอะไรจะมาชิงตายกันดื้อๆ โทรไปปรึกษาคุณนายแม่ คุณนายทำเสียงเอือมระอาเบื่อหน่ายในใจคงคิดว่าชั้นจริงๆหรือนี่ที่เบ่งอีนี่ออกมา คุณนายตอบกลับมาด้วยคำถามว่า เมิงจะเรียนสูงๆไปเพื่อ!!?? พริกนะ ไม่ใช่โสมจะได้อายุยืนหมื่นปี!! เอ้าพูดกะป้อเมิงไปละกันพันธุ์เดียวกันเลย!!? รูปที่สองนางสาวพริกเพิ่งแตกเนื้อสาวค่า เม็ดเป้งๆเลย รูปที่สาม สี่ และห้าคุณหนูเพทูเนียหลากสี รูปที่หกและเจ็ด ต้นนี้ไม่มีไม่ด๊ายย กุหลาบแดงแรงฤททธิ์ค่า รูปที่แปด กระเช้าเจราเนียม ปิดท้ายกันวันนี้ด้วย แต่น แตน แต๊นนน อดีตนางงามบ้านสมเด็จฯเองค่า