ว่าด้วยเรื่อง...ซื้อแอร์

รวยค่ะ เอ๊ย ไม่ใช่ค่ะ ร้อนค่ะ หลังจากทนร้อนนอนไม่หลับกระสับกระส่ายมาเกือบสองอาทิตย์ เช้าวันหนึ่ง ขณะกำลังจะเดินไปทำงานก็จะต้องผ่านหน้าบ้านเจ้าของบ้านเรา ลุงกะป้าเค้าคงทนเห็นอิชั้นในสภาพปอบผีฟ้าไม่ไหว แกเลยกวักมือเรียก เดินเอาหน้าตายซากเข้าไปถามว่ามีอะไร คุณนายเจ้าของบ้านถามว่า ร้อนเหรอ คิดในใจ สามสิบองศาตั้งแต่เจ็ดโมงเช้าเจ๊หนาวเหรอคะ ตอบไปว่าร้อนมากนอนไม่ได้มาเป็นอาทิตย์แล้ว คุณชายเจ้าของบ้านบอกซื้อแอร์มั้ย ได้ยินตอนนั้นรู้สึกว่าเกินตัวมากๆ ถามไปแบบรักษามารยาทว่ามันจะร้อนอีกนานมั้ย คุณนายเจ้าของบ้านบอกว่ามันจะร้อนอีกซักพัก พร้อมกับทักว่าพักนี้เราดูไร้ราศี นอกจากผอมโทรมแล้วยังดำ ผึง!! ได้ยินอย่างนี้ถามกลับไปทันที แอร์เท่าไหร่คะ (เล่าให้อีส้มฟัง อีส้มจับไต๋ได้ส้มบอกกุรู้นะเมิงซื้อแอร์เพราะเค้าทักมึงโทรมนี่แล แม๊!!! รู้ทันกุตลอดเลยนิ) คุณชายบอกไม่กี่ตังค์หรอกไม่เกินร้อยห้าสิบเหรียญ สมองทำงานอย่างแรงร้อยห้าสิบเหรียญแลกกับความงาม เอ๊ย ไม่ช่าย ความสบาย เซย์เยสภายในสามวินาที ลุงใจดีมากบอกเดี๋ยวติดให้เย็นนี้ตอนเธอกลับมาเลย ดีใจมาก วันนั้นเลยเดินหน้าบานๆโทรมๆไปทำงาน เพื่อนๆทักกันเกรียวว่าเล่นยาเหรอ อะไรจะร่าเริงได้ขนาดนี้ทุกทีเห็นทำท่าจะตายมาทุกวัน สี่โมงกว่าแล่นออกจากที่ทำงานฝ่าความร้อนออกมาเป็นวันแรกที่ไม่อิดออดอิดเอื้อนยื้อเวลาตรงดิ่งกลับบ้านมีกล่องแอร์มาตั้งอยู่หน้าบ้านแล้ว โทรไปรายงานตัวว่ามาถึงบ้านแล้วนะมาติดได้เลย ไม่ถึงห้านาทีดาเนียลก็มา ติดตั้งอยู่ไม่ถึงครึ่งชม. เราคงซ่อนอาการยินดีไม่มิด ดาเนียลบอกว่าเป็นเรื่องน่ายินดีอย่างมากเลยนะที่จะได้นอนสบายๆแล้วคืนนี้ ดาเนียลบอกให้เปิดทิ้งไว้เลยเพราะบ้านเธอร้อนมากเหมือนบ้านคนไทย (มีเหน็บนะอีลุงนี่)แถมค่าไฟที่นี่ถูกกว่าไส้กรอกหนึ่งอัน เปิดทิ้งไว้ทั้งวันทั้งคืนก็เสียค่าไฟยี่สิบห้าเซนต์เท่านั้น ตอนนั้นดาเนียลพูดอะไรมาไม่รับรู้แล้ว รู้อย่างเดียว กุเย็นค่ะ รีบไปทำกับข้าวย้ายตัวเองเข้ามาในห้องนอน อาบน้ำปะแป้งย้ายคอมเข้ามาในห้องนอนสุขีๆๆเสียนี่กระไร ประมาณสามทุ่มกว่าได้ยินเสียงอู้วๆวู้วๆมาจากข้างนอก นึกในใจเปิดยังไม่ทันจะวันเลยทำไมคอมเพรสเซอร์เสียงเพี้ยนซะแล้ว นั่งปั่นทีซีสต่อไปซักพักเสียงประหลาดนั่นดังหนักกว่าเดิม ตัดสินใจเดินออกมาดู เปิดประตูออกมาพัวะ เอ๊ ทำไมเย็นเหมือนในห้องนอนเลยทั้งๆที่เมื่อสามชม.ที่แล้วกระทำการเช่นเดียวกันยังรู้สึกได้ว่าต่างกันคนละขั้วโลก และสิ่งที่คาดคิดไว้ก็เกิดขึ้นค่ะ พายุมาค่ะ ลมพัดแรงโคตรๆเลยค่ะ อ๊ากกกกกกกก เอาร้อยห้าสิบเหรียญของกรูคืนม้า!!! ฮือๆ ทำไมถึงทำกับฉันด๊ายยยยยย เแล้วตั้งแต่คืนวันที่พายุมา กลางวันก็ยังร้อนอยู่ค่ะ แต่กลางคืนนี่สิคะ ไม่ต้องเปิดพัดลมยังนอนได้เลย เดินผ่านหน้าบ้านเจ้าของบ้านอีกวันแกบอกว่าเดี๋ยวมันมาอีกระลอกไอ้พายุโซนร้อนเนี่ย อะไรยะ มาร้อนเนื้อร้อนตัวชั้นยังไม่ทันจะพูดอะไรเลย แค่หน้าชั้นมันคงจะฟ้องว่าเสียดายตังค์อย่างแรงเท่านั้นแหละ....

ปล. วันนี้ตอนเย็นกลับมา เปิดประตูเข้าบ้าน ผัวะ....เงียบ เกิดอาการเฉาบริโภคจับจิต เหลียวซ้ายแลขวาก็เห็นแต่เราคนเดียว อยู่ไม่ได้แล้ว เล่นอินเตอร์เนทดีกว่า อ่านข่าวไปมา เห็นคนพูดถึงกันมากมายกับเรื่อง โคตรรักเอ็งเลย เอามั่ง จะอินเทรนด์กะเค้ามั่ง เปิดเวบเข้าไปดู สะดุดตาและใจดีกับข้อความในโปสเตอร์ "รักหมดใจ หรือ ใจหมดรัก" "อยู่ทน หรือ ทนอยู่" นั่งอ่านเรื่องย่อ ฟังเพลงประกอบหนังไปด้วย เศร้าโคตรๆเลยว่ะ ปี่แตก นั่งร้องไห้คนเดียวไปสองชั่วโมง ถามตัวเองเหมือนกันว่าเป็นบ้าอะไรคะ แล้วก็ได้คำตอบให้กับตัวเอง จะเป็นไร ถ้าจะปล่อยให้ตัวเองเฉาบ้าง เหงาบ้าง ร้องไห้บ้าง บ้าๆบอๆบ้าง ตามประสามนุษย์คนนึง จริงด้วยที่หลายครั้งเรามักจะพูดว่าถ้ารู้อย่างนั้น...ถ้าเป็นอย่างนี้...ถ้าย้อนเวลากับไปได้....ถ้า ถ้า และ ถ้า...ซึ่งทุกประโยคที่กล่าวมามันตั้งอยู่บนความจริงที่ว่าเหตุการณ์มันได้ผ่านไปแล้ว ดีเหมือนกันอย่างน้อยร้องไห้วันนี้ เศร้าวันนี้ก็ได้ข้อคิดที่ว่า...คิดให้รอบคอบก่อนทำ และเมื่อตัดสินใจแล้วก็ต้องเดินหน้าต่อไป...อะไรที่มันเกิดขึ้นแล้วดีเสมอ...และทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันมีเหตุและผลตามมาเสมอเช่นกัน ... แอบมีคำคมเล็กๆเนอะวันนี้ เอาน่านานๆทีใครจะอ่านแล้วอ้วกก็ไม่ว่ากันนะจ๊ะ ชอบเพลงมากๆ แต่เอามาลงไม่ได้ เอาเนื้อและเวบไปติดตามกันเอาเองนะจ๊ะ...ขอไปนอนซึ้งเศร้าต่อ เพื่อรอรับวันใหม่ที่จะตื่นมาอย่างแจ่มใส...(มั้ง)

เขียนถึงคนบนฟ้า   พิง ลำพระเพลิง

http://music.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=6554

เพิ่งรู้ว่าเหนื่อยแค่ไหน ที่ต้องใช้ชีวิตลำพัง
ฟ้าทุกเช้ามันอ้างว้าง ตั้งแต่เธอจากไป
ชีวิตต้องเดินก็รู้ แต่ไม่รู้จะเดินเพื่อใคร
ดาวบนฟ้าคว้ามาได้ ใครจะร่วมชื่นชม

ยามค่ำคืนยังยืนมองขอบฟ้า
เธอสบตากับฉันบ้างหรือเปล่า

คิดถึงเธอ คนที่ดีที่สุด
ถึงแม้ได้พูดในวันที่มันสาย
ยังคงรักเธอ เธอได้ยินฉันไหม
อยู่แห่งไหน หัวใจมีแต่เธอ

เพิ่งรู้ว่ากอดมันหวาน
เมื่อเธอนั้นไปไกลลับตา
ใช้ทั้งสองมือไขว่คว้า คงไม่มีค่าใด
ห้องน้อยของเธอกับฉัน ที่วันนั้นมันดูแคบไป
เพิ่งจะรู้มันกว้างใหญ่ เกินจะนอนคนเดียว

ยามค่ำคืนยังยืนมองขอบฟ้า
เธอสบตากับฉันบ้างหรือเปล่า

คิดถึงเธอ คนที่ดีที่สุด
ถึงแม้ได้พูดในวันที่มันสาย
ยังคงรักเธอ เธอได้ยินฉันไหม
อยู่แห่งไหน หัวใจมีแต่เธอ

คิดถึงเธอ...คนที่ดีที่สุด...
ถึงแม้ได้พูด ในวันที่มันสาย
ยังคงรักเธอ...เธอได้ยินฉันไหม...
อยู่แห่งไหน หัวใจมีแต่เธอ
...ได้ยินไหม...คิดถึงเธอ...

Comments

[ToOn]

หายไปเลยนะยะ ร้อนตายแล้วรึยัง

หรือว่างกตายไปแล้ว...อิๆ

[d a i s y]

สู้ๆต่อไปนะคะ
เด๋วก้อได้เองแร่ะ
ในระหว่างนี้ก้อเอากระดาษสีส้ม
สีดำ สีฟ้า สีเขียว สีเทาไปก่อนนะคะ

อิอิ

[kiko]

ตอบคุณเดซี่นะค้า เราเรียนเรื่องกระดาษนะ งงมั้ย เรียนเกี่ยวกับทุกขั้นตอนในการผลิตกระดาษนะ เริ่มตั้งแต่ตัดไม้ทำลายป่าเลย แต่โปรเจคเราเกี่ยวกับการทำกระดาษที่ใช้แล้วให้ขาว ซึ่งป่านนี้แล้วก็ยังไม่สำเร็จเลย...เฮ้อ เรื่องมันเศร้า

[daisy]

คุณกิโก๊ะขา

หนุกจังเรย
เออ จิงสิ คุณกิโก๊ะ เรียนเรื่องอะไรอยู่นะคะ
เห็นอยู่ในแล็บด้วย

สนใจค่า สนใจ

^^

[สุดสวย]

อีแข็งกระด้างมีอารมณ์อ่อนไหวกับเค้าด้วย สงสารว่ะเรื่องร้อนเดินออกจากออฟฟิศเหงื่อก็แตกแล้วแล้วต้องนอนทั้งคืน กลับบ้านเถอะมึง