อัพซะหน่อย...

รู้สึกว่าห่างเหินจากไดตัวเองไปนานมั่ก มากกกกกก  จริงๆแล้วมีหลายเรื่องที่แบบว่าอยากจะอัพใจจะขาด แต่ด้วยภาระหน้าที่อันหนักอึ้งในแต่ละวัน (แบกอิฐ หิน ดิน ทราย ค่ะ) พอมีเวลาก็ต้องนอนกอบโกยนะคะ เพราะว่าอีกไม่นานจะถึงช่วงเวลาแห่งความระทึกใจแล้ว นั่นก็คือ เตรียมพรีเซนต์จบค่า... ไม่เอาแล้วดีกว่า ไม่พูดถึงเรื่องงานให้หุดหิดหัวใจแล้วดีกว่า เพราะทุกวันนี้หน้าอิชั้นก็ไม่ค่อยจะรับแขกอยู่แล้วนะคะคือจะมีอาการ "ผมม้าตาขวาง" ไปทำงานทุกวันค่ะ อยากจะเร่งงานให้เสร็จเลยอารมณ์บูดเป็นตูดเป็ดนั่นก็เรื่องนึง แต่เหตุผลหลักๆ คือ ทำหน้าหงิกงอยู่ยี่ไว้ก่อนไว้กันคนจีนค่ะ ค่ะ ถูกต้องนะค้าสำหรับใครที่เดาว่าเป็นอีเขียด เกลียดมันมากกกกกกกกกเลยค่ะตอนนี้ การเนรเทศมันไปอยู่อีกมุมหนึ่งของโลกไม่ได้ช่วยอะไรเลยค่ะ อีคุณเขียดยังคงตามมาหลอกหลอนชีวิตชั้นได้เหมือนเคย เรื่องของเรื่องก็คือว่า ชั้นตั้งอุปกรณ์การทดลองไว้ค่ะ กว่าจะได้ศูนย์เนี่ยก็ใช้เวลาร่วมๆครึ่งชม.ค่ะ แล้วทีนี้ฐานมันจะโยกค่ะ อิชั้นเลยเอาแท่งเหล็กทับไว้ค่ะ ตั้งศูนย์เสร็จกำลังจะเตรียมตัวทำงาน นายก็มาเรียกไปคุยค่ะ ก่อนไปแปะป้ายไว้เรียบร้อยว่ากรุณาอย่าจับ เอะใจค่ะ เขียนเป็นภาษาฝรั่งเศสเสร็จเติมภาษาอังกฤษลงไปอีกที หายไปสิบห้านาที กลับมาเตรียมจะเริ่มงาน ช็อกเลยค่ะ ทุกอย่างมันลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่ในอ่างล้างมือ เหลียวซ้ายแลขวามองหน้าอียัยจูลี่ที่ทำอยู่ข้างๆ อ้อ เมาท์ก่อนค่ะ ยัยนี่ก็เรียนป.โท เหมือนกันค่ะ มีลักษณะเฉพาะตัวค่ะ คือเป็นมนุษย์เมนส์ทั้งปีทั้งชาติค่ะ บางวันก็ทักทายยิ้มแย้มแจ่มใสเหมือนเป็นญาติกันมาแต่ชาติปางก่อน บางวันชีก็หน้าโหดมากค่ะโหดจนชั้นแอบคิดในใจว่ามันเพิ่งออกมาจากคุกบางขวางรึเปล่าวะ  เแต่พักนี้เธอญาติดีกับอิชั้นมากๆค่ะ คงเห็นว่าอิชั้นเป็นพวกเดียวกะชี เนื่องจากตาขวางเหมือนกัน กลับเข้าเรื่องค่ะ อียัยจูลี่คงรับรู้ได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ซ่านออกมาจากตัวอิชั้น เลยรีบบอกค่ะ ว่าชั้นเปล่านะ อีเหมา (ชื่ออีเขียดค่ะ) มันทำ มันยกแท่งเหล็กออกไปแล้วทุกอย่างมันก็ล้มระเนระนาดไปนอนในอ่าง มันพยายามกู้ชีพอยู่สามสิบวินาที เห็นว่าไม่สำเร็จมันเลยจากไป เลือดบ้าขึ้นหน้าเลยค่ะ โกรธมากกกกกกก ถ้ากรูไม่แปะป้ายไว้จะไม่บ่นซักคำ นี่ป้ายอันใหญ่กว่าหัว มันยังไม่อ่าน มันชะตาขาดแน่ๆค่ะ เดินเกือบจะวิ่งไปจิกอีเขียดมา ไปถึงแล็บที่มันทำงาน เส้นเลือดในสมองแทบแตกค่ะ มันเอาเหล็กอิชั้นไปทับฐานกันโยกเช่นเดียวกัน สติแตกเลยค่ะ ลากอีเขียดมาอ่านป้ายมันพูดเป็นคำเดียวค่ะว่าซอรี่ๆๆๆๆ แล้วรีบไปยกแท่งเหล็กมาคืน กลับมาถึงห้องแล็บอียัยจูลี่รีบมาเสนอหน้าค่ะ ชีมาเมาท์แตกค่ะ บอกว่าชั้นเนี่ยนะไม่ชอบอีเหมานี่เล้ย อิชั้นนึกในใจค่ะว่าจริงๆแล้วเมิงก็ชอบคนไม่กี่คนบนโลกนี้หรอกอีจูลี่เอ๋ยอย่ามาฝอยหน่อยเล้ย นอกจากจะเรื่องปัญหาจุกจิกกวนใจจากความมักง่ายของอีเขียดแล้ว ยังมีเรื่อง กลิ่น อีกค่ะ ที่รับไม่ได้สุดๆ อีเขียดมันสูบบุหรี่ค่ะ ค่ะใช่ค่ะ ปอดของมันค่ะ แต่ที่จะเมาท์คือ บุหรี่คนจีนเหม็นนรกค่ะ ไม่รู้ทำจากใบยาสูบหรือใบอุตพิตนะคะ แต่กลิ่นมหาประลัยมากค่ะ มันหายไปสูบเวลาพักพอกลับเข้ามาอิชั้นนึกว่าตัวเองทำงานอยู่โรงงานยาสูบค่ะ เหม็นตลบอบอวลไปทั้งห้องน่าสะอิดสะเอียนเป็นที่สุด....จบเรื่องเมาท์เพื่อนในห้องแล็บก็เมาท์เรื่องปากท้องค่ะ ก็พักนี้งานยุ่งมากๆ มาม่าที่คุณหญิงแม่หอบมาจากประเทศไทยหมดสต็อกไปเมื่อสองเดือนที่แล้ว สองสามวันก่อนเลยเดินไปร้านคนจีนฟิลิลปปินส์ที่ขายพวกเครื่องปรุงเอเชียแห่งเดียว ณ ดินแดนบ้านนอกแห่งนี้ เข้าไปในร้านกวาดสายตาไปชั้นมา ม่า เห็นมา ม่า เต็มแผง ดีใจค่ะ รี่เข้าไปหยิบ ป้าบบบบบ มัน ไม่ใช่ มา ม่าค่ะ รูปร่างหน้าตาเหมือนกัน แต่มันคือ มามี่ อึ้งกิมกี่ไปเลยค่ะ อ่านดูที่มาก็เลยรู้ว่ามาจากประเทศเพื่อนบ้าน เวียดนามนี่เอง ตัดใจ มามี่ ก็มามี่วะ หยิบมาสามห่อไปลองชิมดู อร่อยใช้ได้ค่ะ แต่หลังจากกินไปสิบห้านาที ต้องล่อน้ำไปเกือบสามลิตรค่ะ สองห่อที่เหลือเลยกะจะเจือจางมากกว่านี้ไม่งั้นมีหวังหัวล้านแหงๆค่ะ

เมาท์พอหอมปากหอมคอค่ะ ก่อนจากต้องฝากสาส์นรักถึงญาติโยมที่แวะเข้ามาทักทายก่อนนะคะ คุณพี่ยุ้มยิ้มค่ะ ดีใจนะคะที่ได้คุยกันรู้สึกดีขึ้นมากๆ คิดถึงหลายๆถ้ามีเวลาจะโทรไปเมาท์อีกแบบว่ายังติดลมไม่เลิก ลงรูปในอัลบั้มซะทีสิคะกรูรอดูมาสองปีแล้วนะคะ อีสุดสวยคะ ยังไม่กลับเร็วๆนี้นะคะ กลับเมื่อไหร่จะโทรไปหานะคะ คุณเบญจวรรณคะ ขอบใจที่เป็นห่วงนะคะ คิดถึงคุณเบญจวรรณเช่นกัน แต่คาดว่าช่วงนี้คุณเบญคงจะ "ยุ่ง" ทั้งกลางวันและ "กลางคืน" ถ้ามีเวลาจะโทรหาเช่นกัน ส่วนเจ้าสำนัก ชั้นหวังว่าแกคงจะอาการดีขึ้นแล้วนะ มีอะไรให้ช่วยมีเรื่องเมาท์ก็บอกมาละกัน พี่เบญก็อัพเรื่องหนูเลบ่อยๆหน่อยสิคนทางนี้ตามอ่านอยู่นะจ๊า สุดท้ายนี้ พี่ติ่งจ๋า คิดถึงนะจ๊า จะย้ายมาเมกาเมื่อไหร่เมลล์มาบอกด้วยยังคิดถึงบรรยากาศที่ญี่ปุ่นอยู่เลยเนี่ย...

Comments

[Keng]

ฮ่าๆๆๆๆ เกลียดมันมากๆ ระวังจะได้มันเป็นแฟนนะเว้ย แล้วจาหาว่ากุม่ายเตือน...เอิ๊ก

ตอนนี้งานยุ่งมากเลยเจน แทบไม่ได้ออนเอ็มเล้ย...เลยไม่ได้คุยกะแกเลย

[แม่ฟลอ]

เมิงเป็นอิยังค่ะน้องสาว เสียงเมิงอุบาสสสสมากกก กูเพิ่งได้ยินเสียงเมื่อกี้จะโทรไปมันก็คงเช้าโขอยู่ที่บ้านเมิง เด๋วอีกสัก2-3ชมก่อนดีกว่าอ่ะ
คิดถึง เด๋ซโทรไปนะ

[แม่น้องฟลอ]

ค่อยหายคิดถึงนิดดดดดนึ่งค๊าคุณน้องข้า จิงๆๆๆคิดถึง น้อยกว่าเป็นห่วงกลัวว่าจะไม่มีโอกาสมีชีวิตรอดกลับเมืองไทย เพราะน้องพี่มีงานเยอะอ่ะ ยุ่งค่ะ