สี่ปีผ่านไป...ไวจังเนาะ....

โหหหหหหหหหหหหห.....ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสี่ปีแล้วจริงๆ หลังจากไปหลงระเริงในยุคไฮไฟว์ เฟซบุ๊ค แล้วซุปตาก็ค้นพบว่ามันไม่ค่อยจะส่วนตั๊ว ส่วนตัวเท่าไหร่อะ ประชาชนเข้าถึงได้ง้าย ง่ายเกินไป แต่พอไม่มีเลยก็เหงาเก็บกด อัดอั้น แถมชอบขีดๆเขียนๆเมาท์ๆ เลยต้องหาที่ระบายออกอีกครั้ง เพราะกลับจากไปเที่ยวมีเรื่องเล่ามากมาย แต่ตอนนี้รู้สึกจะตายๆไงไม่รู้ ทั้งพายุุหิมะ พายุงาน เอาเข้าไป โหมกระหน่ำกันเข้าไป แต่สัญญานะจ๊าไดอารี่จ๋าว่าจะกลับมาอัพบ่อยๆจ้า

หลังจากไปพักร้อนในที่ๆเกือบร้อนมาซะหนึ่งอาทิตย์ โห เพื่อนที่ทำงานรักกันมากมาย ไปทำงานวันแรกก็โดนรุมประณามว่าเพราะหล่อนแท้ๆ ไม่อยู่หนึ่งอาทิตย์ ชาวบ้านเค้าอยู่กันอย่างสงบสุข พอหล่อนจะกลับมาพายุก่อตัวทันที เออ ทนกันไปละกันวุ้ย ไปรอบนี้แล้วคงไม่ได้ไปไหนอีกนาน เพราะงบระเบิดไปกับการทัวร์สารพัดเอาท์เลทวันละสามเวลาก่อนและหลังอาหารแล้ว กร๊ากกกกกก จนแต่สุขว่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ

ภาพแรกถนนในเมือง หิมะเยอะมากอะคนโกยๆไม่ทัน มันเลยโปะไว้กลางถนน...ซะงั้น

โบสถ์...ยามค่ำคืน

หันไปทางไหนก็เจอแต่หิมะ...แถมพายุหิมะ ออกจากรถออกจากบ้านทีก็โดนพัดซะหัวสั่นหัวคลอน

ยุ่งยืนมองหิมะ...เกิดมาไม่เคยเห็นจริงๆ สาบาน !!!

เที่ยงครึ่งอะ แต่ให้ความรู้สึกเหมือนห้าโมงเย็น ทึมเทา ซึมเซา ....

Comments

[yimflonat]

แล้วเมิงก็หายหัวไปอีก
เอาที่อยู่ส่งมาให้พี่ด่วน จะหาไร ส่งให้แกหน่อย
ที่อยู่ ที่อยู่

[yimflonat]

ดีแล้ว จะได้ตามตัวกันง่ายๆๆๆหน่อย ไม่งั้นก็ไม่ต้องเจอกันเลย
วันแต่ปีนี้ กลับฉลองกะพ่อแม่คุงสามีมัยน้องรัก คิดถึงเมิงนะ
ปล ที่นี่ก็หิมะเยอะ เกือบเท่าบ้านแกลล่ะ แต่ถ้าฝรังเศสเท่าบ้านเมิงเมือไร เมือนั้นย้ายกลับเมืองไทย แน่ๆๆๆๆ เบื่อเต็มทน